เพลงแขกมอญบางช้าง
เป็นเพลงอัตรา ๒ ชั้น ทำนองเก่า สมัยอยุธยา ครูหน่าย นักดนตรีบ้านข้างวัดปากง่าม จังหวัดสมุทรสงคราม ซึ่งเป็นครูดนตรีสมัยรัชกาลที่ ๓ ได้สอนเพลง ๒ ชั้น ให้แก่ศิษย์ชื่อเพลงบางช้าง มี ๒ เพลง คือ เพลงใบ้คลั่งบางช้างและเพลงแขกมอญบางช้าง ต่อมาพระประดิษฐไพเราะ (มี ดุริยางกูร) ได้นำมาแต่งขยายเป็น ๓ ชั้น และมีผู้ไม่ทราบนามได้แต่งตั้งเป็น ชั้นเดียว รวมเป็นเพลงเถา เพลงนี้มี ๓ ท่อน นอกจากนี้ จางวางทั่ว พาทยโกศล ยังได้แต่งขึ้นอีกทางหนึ่งด้วย เพลงนี้มีความหมายคล้ายกับการฝากรักฝากอาลัย.
บทร้อง
ฝ่ายองค์พระอภัยเห็นใกล้ค่ำ
จึงวักน้ำลูบปี่อธิษฐาน
เป่าเสียงสูงฝูงคนเหลือทนทาน
ก้องกังวานวาบวับเสียวจับใจ
ให้ปลาบปลื้มลืมอื่นบ้างยืนนั่ง
โยธาทั้งสามทัพเคลิ้มหลับใหล
แต่องค์พระมังคลาคาดตราไว้
ตกพระทัยวิ่งมาเข้าหาครู.
(( ขับร้องโดย ครูแจ้ง คล้ายสีทอง ปี่โดย ครูปี๊บ คงลายทอง))