เพลงไทยเดิม
ขับไม้บัณเฑาะว์ เป็นเพลงทำนองของเก่าที่ใช้บรรเลงในวงขับไม้
และเป็นเพลงที่ใช้ขับกล่อมพระมหากษัตริย์ ในขณะทรงพระบรรทม
อัปโหลดเมื่อ 9 ม.ค. 2011 สำหรับเวอร์ชั่นนี้ได้นำเพลงอื่นๆ เข้ามาผสมแต่อรรถรสของเพลงเดิมไม่เสียหายไป
ผู้แต่ง
วงขับไม้ถือได้ว่าเป็นวงดนตรีโบราณของไทยวงหนึ่งที่มีพัฒนาการมาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน จากการศึกษาก็ได้ค้นพบหลักฐานสำคัญทางโบราณคดีที่มีความเกี่ยวข้องกับวงขับไม้อยู่บ้าง เช่น พบคำว่า “เสียงขับ” ในศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง พ.ศ. 1835 ด้านที่ 2และจากไตรภูมิพระร่วง ซึ่งเป็นเรื่องราวที่พญาลิไทหรือพระมหาธรรมราชาที่ 1 ทรงบันทึกไว้เกี่ยวกับเรื่องการดนตรีในสมัยนั้น ที่มีลักษณะการบรรเลงเพื่อเฉลิมฉลองทางศาสนา โดยได้กล่าวถึงเครื่องดนตรีที่ใช้ในวงขับไม้คือ บัณเฑาะว์และซอสามสาย (คณะผู้ดำเนินงานโครงการดุริยางคศิลป์ นิสิตชั้นปีที่ 4 รุ่นที่ 11,2536: 12-14)
นอกจากนี้ สมเด็จฯกรมพระยาดำรงราชานุภาพ (2522 : 19) ได้ทรงพระวินิจฉัยว่า วงขับไม้นี้เป็นวงต้นแบบร่วมกับวงบรรเลงพิณในการประสมวงแบบมโหรีของไทย โดยได้รับแบบอย่างมารจากขอมอีกชั้นหนึ่ง และในการศึกษารูปแบบวงมโหรีของคณะผู้ดำเนินงานโครงการดุริยางคศิลป์ นิสิตชั้นปีที่ 4 รุ่นที่ 11 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (236 : 16) พบว่า ไทยเริ่มมีรูปแบบของวงมโหรีที่ชัดเจนในสมัยกรุงศรีอยุธยา ที่เรียกกันว่า วงมโหรีเครื่องสี่ ดังนั้นจึงสันนิษฐานได้ว่าวงขับไม้มีรูปแบบที่ชัดเจนแล้วตั้งตี่ก่อนสมัยกรุงศรีอยุธยา
พระเอยพระยอดฟ้า พระสนิทนิทราอยู่บนที่
ทรงสดับขับไม้มโหรี ซอสีส่งเสียงจำเรียงราย
เชิญพระบรรทมสถาพร จะกล่าวกลอนถนอมกล่อมถวาย
ให้ไพเราะเสนอในสบาย พระฤาสายจงไสยาเอย